اسباب کشی

این روزا خیلی دلم گرفته. پنج شنبه وجمعه مشغول بسته بندی وسایل خونه بودم هر چیزی رو که بسته بندی می کردم حس می کردم یک سری خاطراتم رو دارم جمع می کنم.  

واقعیتش توی این چندسال چون خونمون طبقه سوم بود آسانسورم نداشت خیلی اذیت شدم و دلم می خواست زودتر جابجا بشم. ولی دیروز که داشتم وسایل رو جمع می کردم انقدر دلم گرفته بود. تمام خاطرات خوب وبد این چند سال جلوی چشمم اومد. بارداری ناخواسته ی بهار واسترس هاش، روزهایی که باردار بودم و با یه بچه ی کوچولو وساک مهد کودکش هر روز این پله ها رو بالا وپایین می رفتم ، بزرگ شدن بچه ها، مدرسه رفتن وباسواد شدن هستی، روزایی که مرخصی ساعتی می گرفتم که هستی تو سرما وگرما وگرد وخاک پشت در خونه نمونه. مهمانداریام،جشن تولدهای بچه ها، رفیق بازی هام، گریه هام وخنده هام. با اینکه زیاد با همسایه ها رفت وآمد نداشتم ولی همسایه های خوبی داشتیم.  

دیروز که داشتم اسباب بازی ها ولباس های بچه ها رو جمع می کردم می دیدم ششصدتا باربی و عروسک و انواع واقسام بازی فکری دارن ولی همه ی اینا فقط واسه ی چند ثانیه خوشحال ومشغولشون می کنه یادمه همسن هستی بودم دو، سه تا عروسک بیشتر نداشتم ولی با همونا انقدرسرگرم بودم و دوسشون داشتم. بعضی وقتا فکر می کنم توی این دوره زمونه با اینکه امکانات خیلی بیشتر شده ولی انگار لذت بردن از زندگی هم کمتر شده . هر وقت می خوام واسشون هدیه بخرم هرچی فکر می کنم چی بخرم که نداشته باشندو باهاش خوشحال بشن واقعا چیزی پیدا نمی کنم.  

  وسط خرت وپرتایی که جمع می کردم، دفتر خاطرات دوران دانشجوییم رو پیدا کردم هم خندم گرفته بود هم گریه ام . چقدر عوض شدم ، چه انرژی داشتم، سال 76 که من دانشجو شدم می خواستیم همه چی رو تغییر بدیم جامعه رو ،زندگی رو . دوسال بعد که ازدواج کردم اوایل ازدواج فکر می کردم با محبت زیاد و وقت گذاشتن می تونم یه زندگی رومانتیک وعشقولانه داشته باشم چند سال که گذشت وقتی از دست کار کردن زیاد آقای همسر عصبانی میشدم وبهش می گفتم: بابا جون ما کار می کنیم که بهتر زندگی کنیم نه اینکه تمام زندگیت بشه کار پیش خودم فکر می کردم می تونم بعضی رفتارا و دیدگاه هاشو عوض کنم ، بچه دار که شدم گفتم بی خیال آقای شوهر بچه هام رو درست تربیت می کنم ولی هرچی بزرگتر میشن می بینم اونا هم خیلی با من فرق دارند کمکشون می کنم ولی نمی تونم اونجوری که دلم می خواد ومن می خوام باشند. نمی دونم الان پیر شدم یا بی خیال، همش می گم من خیلی هنر کنم رفتارها ودیدگاه های غلط خودم رو عوض کنم. کاش می شد همون جوری که تو اسباب کشی یه بازبینی تو وسایلمون می کنیم و چیزای غیر ضروری رو دور می ریزیم و یه بازنگری تو رفتارمون انجام بدیم و دور ریختنی ها رو دور بریزیم.