سفر

اولا فرارسیدن ماه مبارک رمضان رو به همه تبریک می گم. به قول یاسین خدا کنه فرقش فقط به روزه دار بودنمون نباشه.  

روز جمعه به اتفاق برادر شوهر وخونوادشون از جاده ایذه به سمت چغاخور (یه جایی نزدیکه شهرکرد) راه افتادیم. من از این جاده اون وقتا که مجرد بودم کلی خاطره داشتم و بعد از 13 سال برام تجدید خاطره شد. بیشتر از همه این جاده من رو یاد یکی از دانشجوهای قدیمی بابام که همشهری بابا بود و از اون وقتا که من همقد هستی بودم با ما رفت وآمد داشت،انداخت. وقتی دبیرستانی بودم چند بار با ما اومدو کمک بابا این جاده رو رانندگی می کرد ولی تو اوج جوونی با یه تصادف دو تا بچه اش رو یتیم کرد. خیلی تو جاده دلم گرفته بود کلی براش فاتحه خوندم ولی بازم بغض داشت خفم می کرد. این دخترای منم با این آهنگای رپ مگه می ذاشتند آدم تو حال خودش باشه باباشونم که سلیقه ی آهنگ گوش دادنش کاملا با من متفاوته تاحالا تو تمام مسافرتا سر آهنگ گوش دادن،خصوصا آهنگ های رضا صادقی با هم دعوامون میشه. بگذریم واقعا طبیعت چهارمحال دیدنیه. باغ های گردو ومیوه اونجا خیلی زیاد بود اتفاقا آقای همسر و داداشش و همسرش کنار باغ های گردو وسیب و انار که نزدیک جاده بودند می ایستادند و میوه می چیدند منم به قول خودشون هی غر غر می کردم که باید از صاحب اینجا اجازه بگیریم وگرنه حرامه ولی مگه کسی گوشش بدهکار بود منم لب به هیچ کدوم نزدم جز یه باغ سیب که صاحبش اومد خیلی مهربون بود وگفت هرچی می خواید بچینید وبخورید. یه بارم آی ضد حال خوردن همشون نشستند کنار یه باغ گردو خواستند گردو بچینند که یهو یه آقای اومد گفت من صاحب باغم برا اینکه نشستید تو باغ باید کرایه بدید،منم فراوون ذوقیدم. البته چند روز بعد خواهرم تلفن زده بود و داشت در مورد یکی از اقوام که چند ماه بود ازدواج کرده بود صحبت می کرد ومی گفت دقت کردی 180 درجه چرخیده وعوض شده خلاصه منم از خدا خواسته مشغول شدم که آقای شوهر از اون طرف گفت: خانومی که هی حلال وحروم می کنی،حالا که خودت داری غیبت می کنی! دیدم بنده خدا راست می گه. یه وقتای آدم انگار بعضی از کارا رو بدتر می دونه ولی همون روز تصمیم گرفتم، سعی کنم دیگه غیبت نکنم واز اون مهمتر زود راجع به آدم ها قضاوت نکنم چون یکی از عادتهای بد من ،اینه که وقتی یکی رو میبینم یا چیزی می شنوم تو مغزم سریع تجزیه تحلیل می کنم و قضاوت می کنم. هرچند الان مدتهاست سعی کردم قضاوتم رو با کسی درمیون نذارم ولی هنوز نتونستم از قضاوت کردن وتجزیه تحلیل ذهنیم به طور کامل خلاص بشم.  

سر خاک مامان بزرگ و بابا بزرگمم رفتم البته چون همسری عجله داشت اونجوری که دلم می خواست نتونستم اونجا بمونم. به جرات می تونم بگم مامان بزرگم یه فرشته بود با اینکه وقتی فوت کرد من فقط 10 سالم بود ولی هنوز مهربونی وخوبیش از یادم نرفته. یادمه مامانم انقدر که برا فوتش گریه کرد برا فوت مادرو پدر خودش گریه نکرد. 

دو روزم اصفهان بودیم وکلی از جاهای تاریخی اصفهون رو دیدیم و همچنین بعد از 10سال خونه ی عمم رفتم . بعد از اون هم رفتیم شیراز پیش خونواده ی آقای همسر.  

یه روزم بهشت گمشده رفتیم. اونجا چون باید یه کمی پیاده روی و کوه پیمایی کرد پر از خر بود (قابل توجه بعضی ها) برا بردن وسایل . جای قشنگی بود ولی حیف که مردم کثیفش کرده بودند. جالب اینه که همراه های ما همش نق می زدند اینجا چقدر کثیفه ولی خودشونم تو آب هسته ی میوه هاشون رو می ریختند، منم که شده بودم آشغال جمع کن . بچه ها رو تونستم درست کنم آشغال نریزند ولی بزرگا درست نشدند.  

تو شیراز یه پسر دست فروشی بود از این پیله ها که می چسبند بهت خدا و پیغمبر رو قسم می دند که ازشون یه چیزی بخری حقیقت منم چون کوچیک بود دلم سوخت و اون چیزرو هم لازم نداشتم بهش یه هزاری دادم گفتم بی خیال برو. بهش بر خورد پول رو پرت کرد . گفت: من گدا نیستم دارم کار می کنم پول دربیارم. از عزت نفسش خوشم اومد برام جالب بود که با وجود اینکه انقدر پیله بود ولی دست به گدایی نمی زد.   

با اینکه مدتها بود حس می کردم چون از خدا دور شدم نمی تونم یه دعا وقران درست ودرمون بخوانم وهرچی هم می خواندم به دلم نمی نشست ولی زیارت شاهچراغ انقدر بهم چسبید یکی دوساعت اونجا نشستم وقران خوندم و براتمام دوستام وخونواده هاشون دعا کردم واز خدا خواستم همیشه سالم و موفق وخوشحال و راضی باشند.